Jak mebel. Rozpacz i cierpienie, które wypełniały Millę, ledwie

Nie przestała. Jej palce błądziły po umięśnionych ramionach Briga, zsuwając z nich koszulę, odsłaniając jego opięte skórą żebra. Mruknął, zaklął pod nosem i wziął ją w ramiona. Ich usta zwarły się w szaleńczym pocałunku. Opadli na podłogę pokrytą sianem. Nie było odwrotu, nie było strachu przed odmową. Wziął to, co dawała z taką ochotą. Jego ręce błądziły po jej piersiach, pieściły je, gniotły, składały ciche obietnice. Usta Briga przemierzały jej
uchyliły się bez ostrzeżenia.
nią dzieje. Chciała zatrzymywać przechodniów, pokazywać im
podsycany był tylko przez język i usta mężczyzny.
3
Odruchowo się zasłaniając, Milla zdjęła nogi z fotela i
wydawało jej się, że Diaz byłby naprawdę szczęśliwy, gdyby mógł
którym słyszała, był jakimś dupowatym rycerzem - czy może
szczurów po małe dzieci.
Słyszałem, że jego brat pilotował ten samolot, który się rozbił.

- Nigdy nie kochałem się bez prezerwatywy
gabinetu i zadzwoniła do True.
okiem na Millę, i zaczął pospiesznie przygotowywać sprzęt.

Odprężam się odrobinę.
monogamii; dławiły ją nadal, mimo że pękły.
– Ktoś ci płacił, żebyś doprowadzała mnie do szału.
Wygodne kłamstwo. Powoli krew zaczynała się burzyć w jej żyłach.
– Owszem. Ale już nie – odpowiada i znacząco unosi brwi. Przeszywa mnie dreszcz na
137
buick na drugim końcu parkingu, biały mini cooper, którego nie ma całymi dniami, ale wraca
będzie się dobrze prezentowała w nowiutkiej obcisłej srebrnej sukience. Bo chciała wyglądać
Ależ skądże. Święta Jennifer. Tally mówiła dalej:
– Na to wygląda.
starała się oderwać brutalne palce od swojej szyi, machała nogami, chcąc kopnąć zabójcę.
Wyprostowała się, gdy usłyszała przeraźliwy zgrzyt metalu o metal. O Boże.
Czasami jednak trzeba ryzykować, działać pod wpływem impulsu. To wykańczające,
– Co robisz? – zapytała i poczuła na sobie lodowate spojrzenie. O Boże, to pułapka.
ją pochował. Nie było testów DNA, nie pobierano krwi. Wystarczyło jego oświadczenie, że